آن شب که در آغوش مصلی بودی
خلقی به تو مجنون و تو لیلا بودی
بر گرد تو گشتند و طوافت کردند
چون کعبه عشق و آرزوها بودی
از روح نماز شب تو پیدا بود
کز بهر عروج خود مهیا بودی
معراج تو برد ملتی را با خود
خود نه – به خدا ، خدا سرا پا بودی
تنها نه همین داغ دل امت شد
داغ دل هر لاله به صحرا بودی
مردم به جماران همه محو تو لیک
تو جای دگر محو تماشا بودی
فرماندهی کل قوا جزئی بود
عبد الله و فرمانده دل ها بودی