تحلیل جالب فرادینی لزوم رعایت حجاب

«یک ویژگی مشترک میان انسان و    حیوان ویژگی جنسی است و در واقع    تنها تفاوت مهم انسان و حیوان در    برخورد اجتماعی متفکرانه و تفکر است.    اگر یک خانم بی حجاب وارد بانک شود و متصدی بانک مرد باشد رابطه ای که برای مدت هرچند کوتاه بین آنها شکل می گیرد علاوه بر اینکه یک رابطه ی کاری و دادوستدی است، برخورد دوجنس نر و ماده است (درواقع جنسیت معرف آنهاست) و انسان مرد یا زن برای اینکه از این تقابل جنسی فاصله بگیرد باید جنسیت را بپوشاند و در واقع حجاب عنصری است که جنسیت را می پوشاند و شخصیت و انسانیت را بروز می دهد. این یک تحلیل فرادینی است.»

از این سخن برمی آید که در مراوده های بین زن و مرد در اجتماع اگر یکی از طرفین بی حجاب باشد برخورد بین دو جنس نرو ماده بوجود می آید. در واقع جنسیت با تمام ویژگی هایش بروز می کند. در واقع این مرد یا زن تمام ویژگی و زیبایی جنسی خود را برای به دست آوردن جایگاه اجتماعی بالا و ایجاد یک برخورد اجتماعی قوی تر به نمایش می گذارد. وقتی شخص جنسیت خود را بپوشاند گامی فراتر نهاده و شخصیت و انسانیت خود را در مرتبه ظهور و مراوده با دیگران قرار داده است. این شخصیت که ملاک و ارزش برای برقراری ارتباط می شود شامل خوش مشرب بودن، مودب بودن، میزان علم و هنر و منش و وقار آدمی است. در یک زن بی حجاب مرد از بدحجابی زن به سمت او کشیده شده و سر صحبت را باز می کند و چه بسا این بی حجابی انگیزه ای برای طولانی تر کردن برخورد نیز هست اما در یک زن باحجاب وقتی زیبایی جنسی ای برای جلب توجه دیگران وجود نداشته باشد شخصیت زن که در اولین برخورد اجتماعی (برای مثال در بانک با متصدی بانک) ظاهر می شود انگیزه ای برای ادامه این برخورد اجتماعی است.

اما اگر شخصی گذشته از همه این حرف ها بگوید که می خواهد جنسیت خود را ملاک برتری از سایر هم جنس ها و امتیازی برای مراوده با غیر هم جنس در اجتماع قرار دهد و اساسا ویژگی برتر در ارتباط اجتماعی از نظر او بروز جنسیت باشد، این شخص چه جایگاهی در اجتماع دارد؟

در جامعه ایران جدای از شرع اسلام که حدو مرزی برای حجاب و رابطه بین جنسیت ها قائل است، قوانین و هنجارهای اجتماعی نیز خط قرمزهایی برای رعایت حجاب و ارتباط بین دو جنس قرار داده که البته بسیار آزادتر از شرع اسلام است و این به آن دلیل است که در آیة الکرسی آمده «لااِکراهَ فِی الدین» یعنی اجباری در دین نیست اما  در جایی از هنجار نانوشته اجتماعی نیامده که اجباری در رعایت هنجارهای اجتماعی نیست بلکه اگر شخصی هنجارهای جامعه را نادیده بگیرد ابتدا از طرف اعضای جامعه برچسب «فرد نابهنجار» خورده و سپس از طرف ناظران و ناظمان اجتماعی متخلف محسوب شده و با او برخورد می شود.