1)معناى حجاب‏ حجاب براى زن ، به معناى ذلت نیست؛ بلکه به معناى عصمت و حفظ زن است  و نه  فقط عصمت  و حفظ زن، بلکه عصمت و حفاظت زن و مرد

هر دوست.

حجاب به معناى چادر نیست؛ اما چادر در نزد ما ایرانى‏ها که زن‏هاى ما از قدیم داشتند، بهترین نوع حجاب است؛ بدون چادر هم حجاب ممکن است. حجاب به

معناى پوشیدن سالم [است‏]؛ نه پوشیدنى که از نپوشیدن بدتر است. به تعبیرروایات، پوشیده عریان که در عین پوشیدگى، مثل انسان برهنه و عریان است.

آن پوشیدن، به درد نمى‏خورد؛ حجاب نیست؛ پوشیدن سالم که سر و مو و گردن و بدن و تمام سر تا پاى بدن زن را پوشانده باشد؛ البته صورت و دو دست را

بسیارى فقها مستثنا مى‏دانند؛ البته در مواردى که صورت بدون آرایش و ساده باشد؛ این هم معناى حجاب است. 

   . البته زن‏هاى ایرانى، روش چادر را پیدا

کرده ‏اند که بسیار هم روش خوبى است و هم زیباست و منافى با زیبایى زن نیست و هم حجاب حافظ کامل است. به هر حال، حجاب را چه به شکل

ایرانى، چه به شکل عربى، چه به شکل کشورهاى دیگر که در هر یک از کشورهاى اسلامى زن‏ها یک جور حجاب خود را حفظ مى‏کنند، هر جورى که حجاب

حفظ بشود، این نظر اسلام، تأمین شده است، این، یکى از پیش‏گیرى‏هاى اسلام است.

اسلام در باب حجاب ، پوشش را معین نکرده است؛ مقصود را معین

کرده است. مقصود این است که دیدار زن و مرد و ملاقات طبیعى آنها، به صورت روزمره، تبدیل به یک عامل تحریک نشود و این، هدف اسلام است.     . در

کشورهاى اسلامى، خانم‏هایى هستند که مقیدند حجاب شرعى را که آیات قرآن به آن ناطق است، رعایت کنند؛ ولى شما ببینید همه آنها یک نوع رعایت

مى‏کنند؛ متدین‏ ها و مقیدهایشان را مى‏گویم؟ در کشورهاى شمال آفریقا حجابى دارند که شما اصلاً با آن آشنا نیستید؛ در کشورهاى شرقى، یعنى هند و

پاکستان، حجابى دارند که باز هم شما با آن آشنا نیستید. اینها هم ناشى از همان شرایط فرهنگى و اجتماعى است.

2 )حجاب، به معناى منزوى کردن زن

نیست‏ مسئله حجاب، به معناى منزوى کردن زن نیست. اگر کسى چنین برداشتى از حجاب داشته باشد، این، یک برداشت کاملاً غلط است. مسئله حجاب

به معناى جلوگیرى از اختلاط و آمیزش بى‏قید و شرط زن و مرد در جامعه است؛ زیرا آمیزش و اختلاط بى‏ قید و شرط، هم به ضرر جامعه و هم به ضرر زن و مرد،

به خصوص به ضرر زن است.

3) حجاب و عفت همیشه ما در طول زمان هر وقت گفتیم حجاب و عفت، عده ‏اى گفتند آقا حجاب به عفت چه کار دارد؛ خیلى ‏ها

حجاب دارند؛ عفت ندارند؛ خیلى هم عفت دارند؛ حجاب ندارند. در طول زمان، هر وقت ما این حرف را مى‏گفتیم،... بعضى این را مى ‏گویند؛ در حالى که این،

حرف درستى نیست. عفت یک چیز است؛ حجاب یک چیز دیگر؛ اما عفت، آن چیز غیرقابل دسترسى و غیرقابل تأثیرپذیرى و آن صخره آسیب‏ناپذیر در انسان

نیست؛ مثل همه خلقیات و خصلت‏هاى انسانى، در معرض تهاجم قرار مى‏ گیرد. یکى از چیزهایى که مى ‏تواند آن را از تهاجم به دور بدارد و عفاف زن و طهارت او

و تقواى او و حالت پرهیز و عصمت را در او نگه دارد، نداشتن معاشرت نامناسب در محیط زندگى و محیط کار و محیط جامعه است.

معاشرت نامناسب، یعنى

معاشرتى که در او جهات فرهنگى و اخلاقى خاص رعایت نشده باشد. آن چیزى که مى‏تواند به این نگه‏دارى و مصون‏سازى و جداسازى کمک کند، حجاب

است. بهترین چیز، حجاب است؛ حجاب از طرف زن و حجاب از طرف مرد. حجاب مرد هم نگاه نکردن است: حجاب، یعنى مانع؛ یعنى فاصل در زن.

4) از نظرغرب و فرهنگ غربى، یکى از ارزش‏هایى که براى زن متصور است، این است که با وجود خود و با شخصیت خود، وسایل التذاذ و بهره‏مندى دیگران را فراهم

آورد؛ لذا وقتى ما بر اساس فرهنگ اسلامى اعلام مى‏ کنیم که اسلام براى معاشرت زن و مرد، محدودیتى قائل شده و معاشرت بى‏قید و شرط زن و مرد را

جایز ندانسته، ما را متهم مى‏کنند که شما به زن اهانت مى‏کنید؛ در حالى که اهانت آن چیزى است که در فرهنگ غرب نسبت به شخصیت زن دیده مى‏شود.

5)این مسئله حجاب و محرم و نامحرم و نگاه کردن و نگاه نکردن، همه به خاطر این است که قضیه عفاف در این بین، سالم نگه داشته شود. اسلام به مسئله

عفاف زن اهمیت م ى‏دهد؛ البته عفاف مرد هم مهم است. عفاف، مخصوص زنان نیست؛ مردان هم باید عفیف باشند؛ منتها چون در جامعه، مرد به خاطر قدرت

جسمانى و برترى جسمانى، مى‏تواند به زن ظلم کند و برخلاف تمایل زن رفتار نماید، روى عفت زن بیشتر تکیه و احتیاط شده است. شما امروز هم که در

دنیا نگاه کنید، مى ‏بینید یکى از مشکلات زنان در دنیاى غرب، به خصوص در کشور ایالات متحده امریکا، همین است که مردان با تکیه به زورمندى خودشان، به

عفت زن تعدى و تجاوز مى‏کنند. آمار منتشر شده از سوى مقامات رسمى خود آمریکا را من دیدم که یکى مربوط به دادگسترى آمریکا و یکى هم مربوط به یک

مقام دیگرى بود. آمارها واقعاً وحشت‏ انگیز است؛ در هر شش ثانیه، یک تجاوز به عنف در کشور آمریکا صورت مى‏گیرد! ببینید چقدر مسئله عفت مهم است.

6 )ازسخنان رهبر معظم انقلاب در یکى از خطبه ‏هاى نماز جمعه، 17.5.65   

.1 بیانات رهبر معظم انقلاب در مصاحبه با مجله شاهد بانوان، 28.2.67.2 .بیانات

رهبر معظم انقلاب در دیدار گروهى از خواهران پزشک سراسر کشور، 26.10.68.3 بیانات رهبر معظم انقلاب در سمینار نقش زن در جامعه، 11.12.64.4

 بیانات رهبر معظم انقلاب در کنگره بین‏المللى زن و انقلاب، جهانى اسلام 17.11.66.5  اجتماع خواهران در ورزشگاه آزادى به مناسبت جشن میلاد کوثر،

30.7.76.6 منبع: http://hejab-eslami.blogfa.com/  

امروز حکومتهاى دنیا، غالباً آلوده است. ما خدا را شکر مى‏کنیم که نسخه‏ حکومت اسلامى را در این‏جا پیدا کردیم. به نظر ما حکومت با قانون اساسى ما، راقیترین نوع حکومتهاست؛ یعنى

حکومتى که با نظام ولایت فقیه معرفى مى‏شود. بعضى از این مسئله تحاشى مى‏کنند!

در حکومت اسلامى - یعنى حکومت فقیه عادل و فقیه متقى - هم حضور مردم هست، هم حضور معنویت و ارزشهاى اسلامى و حضور تقوا هست؛ این، بالاتر از همه است.

1.مسئله‏ى ولایت فقیه، اساس نظام و ستون فقرات نظام است.

2.ولایت فقیه عادل، یعنى حکومت کسى که دین و اسلام را مى‏شناسد و مى‏داند چگونه باید بر مردم حکومت کرد؛ و نیروى تقوا هم به او کمک مى‏کند که از این خط منحرف نشود.

3.ولایت فقیه، مترقیترین چیزى است که مى‏توان به یک جامعه‏ى بشرى پیشنهاد کرد.

4.ولایت فقیه، یک فرهنگ و یک جریان است.

5.ولایت فقیه، جایگاه مهندسى نظام و حفظ خط و جهت نظام و جلوگیرى از انحراف به چپ و راست است؛ این اساسى‏ترین و محورى‏ترین مفهوم و معناى ولایت‏فقیه است.

نقش ولایت‏فقیه این است که در این مجموعه‏ى پیچیده و در هم تنیده‏ى تلاشهاى گوناگون نباید حرکت نظام، انحراف از هدفها و ارزشها باشد؛ نباید به چپ و راست انحراف پیدا شود.

6.پاسدارى و دیده‏بانىِ حرکت کلى نظام به سمت هدفهاى آرمانى و عالى‏اش، مهمترین و اساسى‏ترین نقش ولایت‏ فقیه است.

سالها رفت و هنوز

یک نفر نیست بپرسد از من

که تو از پنجره ی عشق چه ها می خواهی؟

صبح تا نیمه ی شب منتظری

همه جا می نگری

گاه با ماه سخن می گویی

گاه با رهگذران،خبر گمشده ای می جویی

 راستی گمشده ات کیست؟

کجاست؟

صدفی در دریا است؟

نوری از روزنه فرداهاست

یا خدایی است که از روز ازل ناپیداست...؟

خبرگزاری فارس: او دختر 16 ساله‌ای بود که 11 ماه توسط ضدانقلاب شکنجه شد؛ موهای سرش را تراشیده و ناخن دست و پایش را کشیدند تا به امام خمینی(ره) توهین کند اما او شهادت را به زندگی با ذلت ترجیح داد.

به گزارش خبرنگار ایثار و شهادت باشگاه خبری فارس «توانا»، تاریخ تکرار می‌شود؛ روزگاری می‌رفت که زمین و آسمان از جهالت خسته شود؛ پیامبر اکرم(ص) ظهور کرد و بت‌ها را بیرون راند و از دل‌های غبارگرفته زدود. تمام غبارها را از دل‌ سمیه همسر یاسر و مادر عمار ربود و همین زدودن‌ غبار دل‌ها، ابوجهل‌ها را بر آن داشت تا سمیه را زیر بار سنگین شکنجه‌ها قرار دهد تا به اسلام توهین کند؛ او زیر بار شکنجه‌ها به شهادت رسید به جرم گرویدنش به دین مبین اسلام و ایمان آوردن به پیامبر اکرم(ص).

بیش از 1400 سال بعد، سمیه دیگری پرچم دفاع از اسلام را بلند کرد؛‌ آن هم در خطه کردستان که هنوز هم نام و یادش در ذهن مردمان سرزمین‌اش جاودانه و زنده است.

نام سمیه شهید ایران «ناهید فاتحی‌کرجو» است، پدرش پرسنل ژاندارمری بود و مادرش خانه‌دار. او از کودکی هم قلب مهربانی داشت، اغلب لباس‌ها و وسایلش را به دیگران هدیه می‌کرد. از دوره نوجوانی با گروه‌های مبارز مسلمان همکاری نزدیک داشت و دیگر همسالانش را نسبت به ظلم و ستم رژیم پهلوی آگاه می‌کرد. بعد از درخشیدن نوری از قلب زمین، این نوجوان 13 ساله، از یاران روح‌الله شد.

* جلوی تلویزیون ایستاد و با امام درددل کرد

«محمود فاتحی کرجو» پدر شهیده می‌گوید: ناهید، مذهبی و نترس بود. در جلسات قرآن و جلسات مبارزه با رژیم شاه شرکت می‌کرد و درباره جلساتی که شرکت کرده بود، با دیگران صحبت می‌کرد. در راهپیمایی‌های انقلاب حضور داشت و با دیدن عکس و پوستر شهدا منقلب می‌شد.

به امام خمینی(ره) علاقه زیادی داشت. روز 12 بهمن که برای نخستین بار، امام(ره) را در تلویزیون دید، با صدای بلند مرا صدا کرد و گفت «بابا این آقای خمینی است». دستش را روی صفحه تلویزیون کشید و گفت «خیلی دوست دارم از نزدیک با او صحبت کنم» و جلوی تلویزیون ایستاد و شروع کرد به درد دل کردن با امام.

* ناهید، خیلی زیبا دعا و قرآن می‌خواند

مریم فاتحی کرجو خواهر این شهیده ادامه می‌دهد: ناهید به قرآن علاقه زیادی داشت. در ماه مبارک رمضان حتماً در کلاس قرآن شرکت می‌کرد و قرآن را ختم می‌کرد. خیلی زیبا دعا و قرآن می‌خواند. دعاهای ائمه را با حزن خاصی می‌خواند و ما از خواندن او لذت می‌بردیم.

* ایستادگی سمیه کردستان در مقابل ساواک

یکی از دوستان شهید «ناهید فاتحی‌کرجو» بیان می‌دارد: سال 1357، تظاهرات زیادی در سنندج برگزار می‌شد. یک روز، در خانه مشغول کار بودم که متوجه سر و صدای زیادی شدم. از خانه بیرون رفتم. ناهید و مادرش در خیابان بودند و همسایه‌ها دور و بر آنها جمع شده بودند. خیلی ترسیدم. سر و صورت ناهید زخمی و کبود شده بود و با فریاد از جنایات رژیم پهلوی و درنده خویی‌های ساواک می‌گفت. گویا در تظاهرات او را شناسایی کرده و کتک زده بودند و قصد دستگیری او را داشتند.

آن قدر با باتوم و شلاق به او زده بودند که پشتش سیاه و کبود شده بود. درد زیادی داشت که نمی‌توانست بایستد.

* نفوذ یک کومله در زندگی سمیه کردستان

لیلا فاتحی‌کرجو خواهر شهیده می‌گوید: ناهید 15 ساله بود که خواستگار داشت. خواستگار او شغل، درآمد و وضعیت خوبی داشت و اصرار زیادی به این ازدواج داشت. ناهید هم راضی نبود. فاصله سنی زیادی با آن مرد داشت و می‌گفت «من هنوز به سن ازدواج نرسیده‌ام». مراسم نامزدی مختصری برگزار شد. کم کم متوجه شدیم داماد با ما سنخیتی ندارد.

بعضی وقت‌ها رفتار مشکوکی از خود نشان می‌داد. چندی بعد او را به خاطر فعالیت‌های ضدانقلابی‌اش و در حین ارتکاب جرم دستگیر کردند. ما آن وقت بود که فهمیدیم از اعضای کومله بوده است و بعد از محاکمه اعدام شد. ناهید اصلاً او را دوست نداشت و نمی‌خواست چیزی از او بداند. ناهید را برای بازجویی هم برده بودند. اما چون چیزی نمی‌دانست بعد از مدتی او را آزاد کردند.

بعد از قضیه نامزدی‌اش، تمام فکر و ذهنش مطالعه و خواندن قرآن بود. اما خیلی به او فشار آمده بود. تحمل حرف مردم را نداشت. او هم تودار بود. حرف و کنایه‌های مردم را می‌شنید و تو دلش می‌ریخت و دم نمی‌زد. در واقع فشار مضاعفی را تحمل می‌کرد. از یک طرف مردم می‌گفتند «او جاسوس کومله است چون نامزدش کومله بوده»، از طرف دیگر می‌گفتند «او جاسوس سپاه است و نامزدش را لو داده است». بعد از اعدام نامزدش و سختی‌هایی که متحمل شده بود، معمولا هر جا می‌رفت، من همراه او بودم.

* زمستانی که کومله ناهید را به اسارت گرفت

لیلا فاتحی‌ کرجو ادامه می‌دهد: روز دوشنبه بود؛ در روزهای سرد دی‌ ماه 1360 ناهید بیمار شد به طوری که باید دکتر می‌رفت. من در حال شستن رخت بودم. قرار شد او برود و من بعد از تمام شدن کارم، پیش او بروم. درمانگاه در میدان آزادی سنندج بود. نیم ساعت بعد کارم تمام شد و به سمت درمانگاه رفتم. مطب تعطیل شده بود. دور و برم را گشتم. خبری از ناهید نبود. به خانه برگشتم. مادرم مطمئن بود که اتفاقی نیفتاده است. با اطمینان از پاکدامنی دخترش می‌گفت «حتماً کاری داشته است، رفته دنبال کارش، هر کجا باشد برمی‌گردد؛ دختر سر به هوا و بی‌فکری نیست».

مادر به من هم دلداری می‌داد. شب شد، اما او برنگشت. فردا صبح مادرم به دنبال گمشده‌اش به خیابان‌ها رفت. از همه کسانی که او را می‌شناختند پرس و جو کرد. از دوستان، همکلاسی‌ها، مغازه‌دارها و ... پرسید. تا اینکه چند نفر از افرادی که او را می‌شناختند، گفتند «ناهید را در حالی که چهار نفر او را دور کرده بودند، دیده‌اند که سوار مینی‌بوس شده است». مادرم، راننده مینی‌بوس را که آنها را سوار کرده بود پیدا کرد و از او درباره ناهید پرسید. راننده اول می‌ترسید اما با اصرار مادرم گفت که «آنها را در یکی از روستاهای اطراف سنندج پیاده کرده است».

* جست‌وجوی مادر برای پیدا کردن ناهید و نامه‌های تهدید‌آمیز کومله

لیلا فاتحی‌کرجو می‌گوید: مادرم، با کرایه‌ قاطر یا با پای پیاده، روستاهای اطراف را گشت، اما او را پیدا نکرد. پس از ربوده شدن ناهید، مرتب نامه‌های تهدید کننده به خانه ما می‌انداختند، زنگ خانه را می‌زدند و فرار می‌کردند. در آن نامه‌ها، خانواده‌ را تهدید کرده بودند که اگر با نیروهای سپاه و پیشمرگان کرد همکاری کنید، بقیه فرزندان‌تان را می‌دزدیم یا اینکه می‌نوشتند شبانه به خانه‌تان حمله می‌کنیم و فرزندان را جلوی چشم مادرشان خواهیم کشت. زمان سختی بود. بچه‌ها سن زیادی نداشتند. مادرم هم باردار بود. اضطراب و نگرانی در خانه حاکم بود. مادرم همه جا را می‌گشت تا خبری از ناهید بگیرد.

سیده زینب مادر شهیده «ناهید فاتحی‌کرجو» در زمستان سخت و سرد کردستان به همه جا سر می‌کشید، گاهی بعضی از فرصت طلبان از او مبالغ زیادی پول می‌گرفتند تا آدرس یا خبری از ناهید به او بدهند و آدرس قلابی می‌دادند. خیلی او و خانواده‌اش را اذیت می‌کردند. او تمام شهرهای کردستان را به دنبال ناهید گشت، اما اثری از او پیدا نکرد. سقز، بوکان، دیواندره، مریوان، آبادی‌های اطراف شهرهای مختلف، ... هر کجا که می‌گفتند کومله مقر دارد، می‌رفت. نیروهای پاسدار هم از اسارت ناهید خبر داشتند و آنها هم به دنبال ناهید و دیگر اسرا می‌گشتند.

* کومله‌ها موهای سر ناهید را تراشیده و او را در روستا می‌گردانند

شهلا فاتحی کرجو خواهر شهیده اضافه می‌کند: خبر به ما رسید که کومله‌ها، موهای سر ناهید را تراشیده و او را در روستا می‌گردانند. شرط رهایی ناهید را توهین به حضرت امام(ره) قرار داده بودند اما ناهید استقامت کرده و در برابر این خواسته آنها، شهادت را بر زنده بودن و زندگی با ذلت ترجیح داده بود.

مردم روستا، در آن شرایط سخت که جرأت دم زدن نداشتند، به وضعیت شکنجه وحشیانه‌ این دختر اعتراض کرده بودند. بعد از مدتی به آنها گفته شد، او را آزاد کرده‌اند.

* و اما زنده به گور کردن سمیه کردستان توسط ضدانقلاب

ناهید فقط 16سال داشت؛ او را به شدت شکنجه کرده بودند. موهای سرش را تراشیده بودند. هیچ ناخنی در دست و پا نداشت. جای جای سرش کبود و شکسته بود. پس از شکنجه‌های بسیار او را در آذر ماه 1361 زنده به گور کردند و پیکر مطهر این شهیده به تهران منتقل و سپس در گلزار شهدای بهشت زهرا(س) به خاک سپرده شد.

سخنرانی خانم فرهمند پوردرجمع دانشجویان افغانستان:

    دختران مانند شاخه گل و ریحانه ی هستند که با عطر معطر خویش کانون گرم خانواده را خوشبو می سازد

و ناگفته نماند که زنان در قبال خانواده و همسران خود دارای

وظایفی هستند.که مسئولیت بزرگ بر دوش زنان در خانواده می باشد.و در ادامه فرمودند : پیامبر به زنان حق داده اند که از عشق ، احترام و محبت برخوردار باشد و به آنها آموخته اند که بهعنوان یک زن ، یک مادر ، یک زنی که در اجتماع وظایف و تکالیفش را به نحو احسناً انجام دهد

رئیس مرکز مطالعات زنان دانشگاه تهران فرمودند:وظیفه تامین نیازهای مادر در خانواده به عهده مردان است و وظیفه تامین نیازهای عاطفی در خانواده به عهده زنان می باشد.زنان وقتی می توانند نقش خود را در خانواده به خوبی ایفا کند که خود را متفاوت از مردها بدانند و مشابه مرد عمل نکند. ایشان از نقش زن غربی صحبت نمودند و افزود: وقتی از بیرون به نقش زن غربی نگاه می کنیم فکر میکنیم که دارای زندگی خوب و خوشی هستند اما وقتی از نزدیک به اجتماع زن غربی نگاه می کنی متوجه آمار طلاق و خشونت در خانواده می شویی.و اینجاست که احساس میکنی نیاز دارند به کانون گرم یک خانواده و این تنها زمانی میسر می شود که برود به سوی دستورات اسلام.

خانم فرهمند پور فرمودند: زنان با دو خطر بزرگ مواجه اند و فرقی نمی کند که زن جامعه ایرانی باشد یا زن جامعه افغانی زیرا زنان جامعه ایرانی و افغانی فرق چندانی با هم ندارند.و دختران و زنان باید این دو خطر بزرگ را بشناسند.ایشان در ادامه فرمودند: خطر اول این است که زنان در کنج خانه ها دچار فراموشی بشوند ،زنان را در کنج خانه ها زندانی کنند ، بیسواد بمانند و زنان فاقد عدالت و سلامت و شادی و محبت و احترام باشندو این باعث می شود زنان افسرده ، بی نشاط و بی سواد بمانند و نتوانند مادری خوب برای فرزندان خود باشد و در جامعه نتواند نقش ایفا کند.و راه درازی داریم تا از این بحران نجات پیدا کنیم اما باید به سوی ان حرکت کنیم

سرکار خانم فرهمند پور فرمودند زن نیمی از پیکر جامعه است و این زنان هستند که جامعه را همراهی می کنندوخطر دوم:زن نباید از خانه بیرون بیاید، باسواد شود، شغل پیدا کند و نقش های اجتماعی و سیاسی را کار کندو به توجه به خانواده نکند که این هم خطر بزرگی است.ایشان به مخاطبان خود عرض کردند که دختران و خواهرانم متوجه این خطر باشید و بدانید که این خطر در جوامع غربی وجود دارد و امروز باعث فروپاشی خانواده های غربی شده است.و تفکر انها این است که زن باید به خانه و به عقاید دینی خود پشت پا بزند.

خانم فرهمند پور در ادامه فرمودند: ما هر قدر از مسلمانی خود دور شویم به همان اندازه مشکلاتمان زیاتر خواهد شد، هر قدر از اسلام دور شویم در واقع به دوران جاهلیت نزدیک خواهیم شدو ما باید بداینم که از برکت اسلام بود که جاهلیت در زمان پیامبر از زندگی مردم محو شد و زنان و دختران به حقوق انسانی خود پی بردند و به آن دست پیداکردند..

آن شب که در آغوش مصلی بودی
خلقی به تو مجنون و تو لیلا بودی
بر گرد تو گشتند و طوافت کردند
چون کعبه عشق و آرزوها بودی
از روح نماز شب تو پیدا بود
کز بهر عروج خود مهیا بودی
معراج تو برد ملتی را با خود
خود نه – به خدا ، خدا سرا پا بودی
تنها نه همین داغ دل امت شد
داغ دل هر لاله به صحرا بودی
مردم به جماران همه محو تو لیک
تو جای دگر محو تماشا بودی
فرماندهی کل قوا جزئی بود
عبد الله و فرمانده دل ها بودی