7. آبروی ملی
از حدود یک سال پیش، دستگاه‌هاى تبلیغاتى دشمنان ملت ایران، با یک شیب ملایمى شروع کردند علیه این انتخابات حرف زدن و اقدام کردن و مطلب ساختن؛ دستگاه‌هاى امنیتى‏شان هم مشغول شدند به خبرگیرى و گمانه‏زنى و پیشنهاد دادن. روى این انتخابات حساسند... در درجه‏ى اول، هدفشان تعطیل شدن انتخابات است که انتخابات نباشد... درست در نقطه‏ى مقابل خواست دشمنان، همه‏ى ما باید در انتخابات حضور فعالى داشته باشیم. انتخابات آبروى ملى ماست؛ انتخابات یکى از شاخص‌هاى رشد ملى ماست؛ انتخابات وسیله‏اى براى عزت ملى است. وقتى ببینند که ملت ایران با شور و با شعور و با درک کامل و آگاهى پاى صندوق‌هاى رأى می‌روند، معنایش چیست؟ معنایش این است ملت براى خود حق و توان تصمیم‏گیرى قائل است؛ می‌خواهد در آینده‏ى کشور اثر بگذارد و مسئولان کشور و مدیران اصلى کشور را انتخاب کند.
بیانات در جمع مردم استان کردستان‏ در میدان آزادى سنندج‏ 22/2/1388
8. بهانه‌های بنی‌اسراییلی!
بنده معتقدم که در این انتخابات، ملت باید به عنوان یک تکلیف و یک حق شرکت کند... دشمنان ما مى‌خواهند اصلاً انتخابات برگزار نشود. چرا؟ براى این‌که بتوانند شاهدى بیاورند که در ایران مردم‌سالارى و دمکراسى نیست. وقتى ما انتخابات برگزار مى‌کنیم، حربه‌ى آنها گم مى‌شود. بنابراین اولین خواسته‌هاى آن‌ها برگزار نشدن انتخابات است... گام دوم این است که اگر نتوانستند، انتخابات را متهم کنند. خواهند گفت در انتخابات تقلب شده؛ خواهند گفت انتخابات تبعیض‌آمیز است؛ خواهند گفت چرا فلانى رد صلاحیت شد... آن‌جایى هم که رد صلاحیت نیست، باز همین حرف‌ها را مى‌گویند. در انتخابات دور دوم شوراها مطلقاً رد صلاحیت نبود. همان آدم‌هایى که واقعاً به نظام عقیده‌یى ندارند، آمدند در انتخابات شرکت کردند و به‌خاطر بى‌اعتنایى مردم رأى هم نیاوردند؛ اما باز هم حرف مى‌زنند! به‌هرحال این‌ها انتخابات را زیر سؤال مى‌برند. دشمن با یک انتخابات موفق، سراسرى و پُرشور مخالف است.                      بیانات در دیدار دانشجویان و اساتید دانشگاه‌هاى استان کرمان 19/2/84
9. از کاه، کوه نسازید!
انتخابات در دوره‏هاى گذشته سالم بوده. در مواردى که شبهاتى پیش مى‏آمد، ما فرستادیم تحقیق کردند، دنبال کردند. در یکى از مجالس گذشته شایعاتى پیدا شد، بعضى‏ها دلایلى آوردند، حرف‌هایى زدند که انتخابات ناسالم است؛ توقع داشتند که در برخى از شهرهاى مهم از جمله تهران، انتخابات ابطال شود. ما افراد وارد و مطلعى را فرستادیم تحقیق کردند، مطالعه کردند؛ دیدند نه، خدشه در انتخابات نیست. در بین هزارها صندوق ممکن است در دو تا، پنج تا صندوق خدشه‏هایى به وجود بیاید. این، انتخابات را خراب نمی‌کند. این هم مال بعضى از اوقات بوده است. گاهى یک گروهى، یک جناحى - از این جناح‌هاى معمولى کشور که شماها این جناح‏بندى‏ها را می‌شناسید - که بر سر کار بودند، نتیجه‏ى انتخابات به ضرر آن‌ها و به نفع جناح مقابل شده؛ مکرر این اتفاق افتاده. چطور این انتخابات را کسى ممکن است زیر سؤال ببرد؟    بیانات در دیدار جمعى از معلمان، پرستاران و کارگران 9/2/1388
10. ورودى‌هاى میدان سیاست باید کنترل شود
یقیناً ورودى‌هاى میدان سیاست باید کنترل شود. میدانِ اداره‌ى کشور و مدیریت کشور است؛ مگر شوخى است؟ یک کشور را مى‌خواهند دست یک نفر بسپرند؛ لذا باید ورودى‌هاى این میدان کنترل شود و معلوم گردد کسى که دارد مى‌آید، کیست؛ اصلاً عُرضه‌ى این کار را دارد یا ندارد؛ بعد، اعتقاد به این کار دارد یا ندارد؛ بعد، اصلاً مى‌فهمد در کشور چه کار باید کرد یا نه. ملاک‌هایى وجود دارد؛ باید کسانى باشند که این ملاک‌ها را ببینند و بسنجند؛ قانون اساسى این را پیش‌بینى کرده. شما معیارها را مى‌دانید. خوشبختانه کشور ما کشور جوانى است؛ لذا چهره‌ى جوان کشور اقتضاء مى‌کند که یک نشاط خوب و قوى و جوانانه در کل دستگاه اجرایى وجود داشته باشد. نگاه کنید ببینید واقعاً چه کسى طرفدار انقلاب و طرفدار دین و طرفدار عدالت و طرفدار عدم تبعیض بین فقیر و غنى است؛ چه کسى کفایت و دنبال‌گیرى و نشاط لازم را دارد؛ چنین کسى را پیدا کنید.
بیانات در دیدار دانشجویان بسیجى 5/3/1384
11. از جاده‌ی انصاف خارج نشوید
کسانى که براى انتخابات خود را نامزد می‌کنند، بدانند که انتخابات یک وسیله‏اى است براى بالا بردن توان کشور، براى آبرومند کردن ملت؛ انتخابات فقط ابزارى براى قدرت‏طلبى نیست. اگر بناست این انتخابات براى اقتدار ملت ایران باشد، پس نامزدها بایستى به این اهمیت بدهند و این را در تبلیغاتشان، در اظهاراتشان و در حضورشان رعایت کنند. مبادا نامزدها در اثناى فعالیت‌هاى انتخاباتىِ خودشان جورى رفتار کنند و حرفى بزنند که دشمن را به طمع بیندازند. رقابت‌ها را منصفانه کنند، حرف‌ها را منصفانه کنند، از جاده‏ى انصاف خارج نشوند. خوب، به طور طبیعى هر نامزدى حرفى دارد و حرف مقابل خود را رد میکند؛ این رد و ایراد فى نفسه اشکالى ندارد؛ اما مشروط بر این‌که تویش بى‏انصافى نباشد، کتمان حقیقت نباشد. میدان براى همه باز است؛ بیایند در میدان انتخابات خود را بر مردم عرضه کنند. اختیار با مردم است؛ مردم هر جورى که فهمیدند، تشخیص دادند، هشیارى آن‌ها به آن‌ها کمک کرد، ان‏شاءاللَّه همان جور عمل خواهند کرد.
بیانات در جمع زائران و مجاوران حضرت امام رضا (ع) 1/1/1388
12. مردم چه تقصیری دارند؟
آن کسانى هم که دستى در تبلیغات دارند، فضاى سیاسى کشور را آشفته نکنند؛ بدگویى از این، اهانت به آن، معارضه‌ى جناح‌هاى سیاسى با هم. مردم چه تقصیرى کرده‌اند که بایستى ذهن آن‌ها به خاطر انگیزه‌هاى مختلف سیاسى اشخاص و گروه‌ها و جناح‌ها و مجموعه‌ها، آشفته و مغشوش شود. این‌ها بگذارند فضاى انتخابات سالم باشد. البته هرکس حق دارد از خود و نامزد انتخاباتى خود دفاع و حمایت کند؛ این مانعى ندارد. تبلیغات در حد متعارف و بدون اسراف و زیاده‌روى، خیلى خوب است؛ اما اهانت، تخریب و بدگویى - این‌کارهایى که جزو رسوم زشت بعضى از کشورهاى غربى است - را کنار بگذارند؛ بگذارند مردم در یک فضاى آرام، با تشخیص، با بصیرت و بدون سراسیمگى انتخاب کنند.
خطبه‌هاى نماز عید سعید فطر به امامت رهبر معظم انقلاب اسلامی 2/8/1385

گلچینی از بیانات رهبر انقلاب اسلامی درباره‌ انتخابات ریاست جمهوری اسلامی ایران 

    1    .     سرمایه‌گذاری انسانی

انتخابات سرمایه‏گذارى عظیم ملت ایران است؛ مثل این‌که شما سرمایه‏ى سنگین و عظیمى را در بانک می‌گذارید، بانک با آن کار می‌کند و شما از سودش استفاده می‌کنید؛ انتخابات یک چنین چیزى است. ملت ایران سرمایه‏گذارى عظیمى را می‌کند، سپرده‏گذارى بزرگى را انجام می‌دهد و سود آن را می‌برد.

آراء یکایک شما مردم سهمى است از همان سرمایه‏گذارى و سپرده‏گذارى. هر رأیى که شما در صندوق مى‏اندازید، مثل این است که یک بخشى از پول آن سپرده را دارید تأمین می‌کنید. یک رأى هم اهمیت دارد.

هرچه انتخابات پرشورتر باشد، عظمت ملت ایران بیشتر در چشم مخالفان و دشمنانش دیده خواهد شد؛ براى ملت ایران حرمت بیشترى خواهند گذاشت؛ دوستان شما هم در دنیا خوشحال می‌شوند. عظمت ملت ایران را حضور مردم در انتخابات نشان می‌دهد.

بیانات در جمع زائران و مجاوران حضرت امام رضا (ع) 1/1/1388

2    .     ثمره مردم‌سالاری دینی

انتخابات در کشور ما یک حرکت نمایشى نیست. پایه‏ى نظام ما همین انتخابات است. یکى از پایه‏ها، انتخابات است. مردم‏سالارى دینى با حرف نمی‌شود؛ مردم‏سالارى دینى با شرکت مردم، حضور مردم، اراده‏ى مردم، ارتباط فکرى و عقلانى و عاطفى مردم با تحولات کشور صورت می‌گیرد؛ این هم جز با یک انتخابات صحیح و همگانى و مشارکت وسیع مردم ممکن نیست.

این مردم‏سالارى، عامل پایدارى ملت ایران است. این‌که شما توانسته‏اید در طول این سى‌سال از نهیب ابرقدرت‌ها نترسید، این‌که ابرقدرتها هم غیر از نهیب نتوانستند ضربه‏ى اساسى به شما بزنند، این‌که جوانان کشور در ورود به میدان‌هاى گوناگون این شجاعت و اخلاص را نشان می‌دهند، ناشى از مردم‏سالارى دینى است.

بیانات در جمع زائران و مجاوران حضرت امام رضا (ع) 1/1/1388

3    .    هدیه‌ی امام

انتخابات نماد حرکت اسلامى در کشور ماست. انتخابات، هدیه‌ى اسلام به ملت ماست. امام بزرگوار ما حکومت اسلامى به روش انتخاباتى را به ما یاد داد. حکومت اسلامى در ذهن‌ها و خاطره‌ها به شکل خلافت‌هاى موروثى به یادگار مانده بود؛ خیال مى‌کردند حکومت اسلامى یعنى مثل خلافت بنى‌امیه و بنى‌عباس یا خلافت ترکان عثمانى؛ یک نفر با نام و شکل ظاهرى خلیفه، اما با باطن و عمل فرعون و پادشاهان مستبد؛ بعد هم که از دنیا مى‌رود، یک نفر را به جاى خود معین کند.

در ذهن مردم دنیا، حکومت اسلامى به این شکل تصویر مى‌شد؛ که بزرگترین اهانت به اسلام و حکومت اسلامى بود. امام، حکومت اسلامىِ به روش انتخابات مردم و حضور مردم و تعیین منتخب مردم را – که لبّ اسلام است – بار دیگر براى مردم ما معنا کرد و در جامعه‌ى ما تحقق بخشید.

بیانات در مراسم شانزدهمین سالگرد ارتحال امام خمینى (ره) 14/3/84

4. مسئله‏ى اول، شرکت در انتخابات

انتخاب رئیس جمهور یعنى انتخاب رئیس قوه‏ى مجریه و کسى که اغلب امکانات کشور در اختیار اوست. و مى‏بینید اگر چنان‌چه رئیس جمهورى شور و نشاط و شوق و اراده داشته باشد، چه خدمات بزرگى را براى این کشور انجام می‌دهد؛ می‌خواهند این نباشد.

من عرض می‌کنم: همه باید اصرار داشته باشید که در انتخابات شرکت کنید. به نظر من مسئله‏ى اول در انتخابات، مسئله‏ى انتخاب این شخص یا آن شخص نیست؛ مسئله‏ى اول، مسئله‏ى حضور شماست. حضور شماست که نظام را تحکیم می‌کند، پایه‏هاى نظام را مستحکم می‌کند، آبروى ملت ایران را زیاد می‌کند، استقامت کشور را در مقابل دشمنى‏ها زیاد می‌کند و دشمن را از طمع ورزیدن به کشور و از فکر ضربه زدن و توسعه و فساد و فتنه منصرف میکند. این یک مسئله‏ى بسیار مهم است؛ پس مسئله‏ى اول، شرکت در انتخابات است.

بیانات در جمع مردم استان کردستان‏ در میدان آزادى سنندج‏ 2/22//1388

5. برای حضور حداکثری تلاش کنید

مسأله‌ى اول، مشارکت است. در زمینه‌ى مشارکت مردم، هر طور که مى‌توانید، روى خانواده‌ها و دوستانتان کار کنید. مشارکت، یکى از اساسى‌ترین مسائل است. حضور مردم براى پیشرفت و صیانت کشور لازم است. نه این‌که اگر عده‌ى زیادى شرکت نکردند، این‌ها به نظام «نه» گفته‌اند؛ به‌هیچ‌وجه این‌طورى نیست.

آن‌هایى که به‌خاطر «نه» گفتنِ به نظام نمى‌آیند، درصد خیلى کمى‌اند. یک‌عده به‌خاطر بى‌حالى نمى‌آیند؛ یک‌عده به‌خاطر بى‌حوصلگى نمى‌آیند؛ یک‌عده روز جمعه کار دیگرى دارند و نمى‌آیند؛ این‌ها را شما راه بیندازید. والّا کسانى‌که معتقد به نظام و قانون اساسى نیستند و دلشان براى بیگانگان و نفوذ آن‌ها پر مى‌زند و منتظر آمدن بیگانگان هستند، درصد بسیار کمى‌اند.

بیانات در دیدار دانشجویان بسیجى 5/3/1384

6. رأی دادند تا نه بگویند!

این‌ها هیچ‌وقت دست از بدگویى کردن نسبت به جمهورى اسلامى و هر تشکیلاتى در دنیا که با آن موافق نباشند، برنمى‌دارند. اگر مردم ایران در یک انتخابات پرشور شرکت کنند، یک‌طور حرف مى‌زنند؛ اگر شرکت نکنند، یک‌طور دیگر حرف مى‌زنند… در انتخابات دوم خرداد سال هفتادوشش- که انتخابات پرشورى شد؛ جمعیت عظیمى شرکت کردند که البته بى‌سابقه نبود و آن درصد قبلاً هم در بعضى از انتخابات‌هاى دیگر شرکت کرده بودند؛ اما در آن انتخابات درصد بسیار خوبى شرکت کردند- رادیوهاى بیگانه گفتند ملت ایران جمع شدند و رأى در صندوق‌ها ریختند، براى این‌که به جمهورى اسلامى بگویند نه! شما را به خدا ببینید؛ مردم به دعوت رهبرى، نظام و مسؤولان آمدند و مسؤولى را براى جمهورى اسلامى انتخاب کردند. وقتى که شلوغ بود و جمعیت پاى صندوق‌ها با درصد بالا شرکت کردند، آن‌طور گفتند؛ در انتخابات شوراها هم که در شهرهاى بزرگ، مخصوصاً تهران، شرکت مردم خیلى پایین بود، باز گفتند مردم شرکت نکردند؛ یعنى به جمهورى اسلامى گفتند نه! بنابراین و به‌نظر آن‌ها اگر مردم در انتخابات شرکت کنند، گفته‌اند نه؛ اگر شرکت هم نکنند، گفته‌اند نه! تبلیغات دشمن این‌گونه است. هرچه هم مردم شرکت کنند، تبلیغات دشمن هست.

دیدار استادان و دانشجویان قزوین26/9/1382

منبع: دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آیت‌الله العظمی خامنه‌ای

ادامه دارد.............

زندگى امام به روایت امام

متن زیر فرازهائى از زندگى حضرت امام خمینى - سلام الله علیه - است که پس از توضیحات معظم له، فرزند گرامى ایشان حضرت حجت‏الاسلام والمسلمین حاج سید احمد خمینى نوشته و سپس حضرت امام آن را اصلاح نموده است:

بسمه تعالى

به حسب شناسنامه شماره 2744 تولد: 1279 شمسى در خمین، اما در واقع 20 جمادى‏الثانى 1320 هجرى قمرى مطابق اول مهر 1281 شمسى است. (18 جمادى‏الثانى 1320 مطابق 30 شهریور 1281 صحیح است)

نام خانوادگى: مصطفوى; پدر: آقا مصطفى; مادر: خانم هاجر (دختر مرحوم آقامیرزا احمد مجتهد خوانسارى الاصل و خمینى المسکن)

صدور در گلپایگان به وسیله صفرى‏نژاد رئیس اداره آمار ثبت گلپایگان در خمین در مکتبخانه مرحوم ملا ابوالقاسم تحصیل شروع و نزد مرحوم آقاشیخ جعفر و مرحوم میرزا محمود (افتخار العلماء) درسهاى ابتدایى سپس در خلال آن نزد مرحوم حاج میرزا محمد مهدى (دایى) مقدمات شروع و نزد مرحوم آقاى نجفى خمینى منطق شروع و نزد حضرت‏عالى ^(×) ظاهرا (سیوطى و شرح باب حادى عشر و) منطق و مسلما در مطول مقدارى. در ادراک که سنه 1339 قمرى براى تحصیل رفتم نزد مرحوم آقا شیخ محمد على بروجردى مطول و نزد مرحوم آقا شیخ محمد گلپایگانى منطق و نزد مرحوم آقا عباس اراکى شرح لمعه پس از هجرت به قم به دنبال هجرت مرحوم آیت‏الله حاج شیخ عبدالکریم - رحمة الله علیه - (ظاهرا هجرت ایشان رجب 1340 قمرى بود) هجرت آیت‏الله حائرى به قم رجب 1340 و نوروز 1300 شمسى است) تتمه مطول را نزد مرحوم ادیب تهرانى موسوم به آقا میرزا محمد على و سطوح را نزد مرحوم آقاى حاج سید محمد تقى خوانسارى مقدارى و بیشتر نزد مرحوم آقا میرزا سید على یثربى کاشانى تا آخر سطوح و با ایشان به درس خارج مرحوم آیت‏الله حائرى (حاج شیخ عبدالکریم) مى‏رفتیم و عمده تحصیلات خارج نزد ایشان بوده است. و فلسفه را مرحوم حاج سید ابوالحسن قزوینى و ریاضیات (هیئت، حساب) نزد ایشان و مرحوم آقامیرزا على اکبر یزدى. و عمده استفاده در علوم معنوى و عرفانى نزد مرحوم آقاى آقامیرزا محمد على شاه‏آبادى بوده است پس از فوت مرحوم آقاى حائرى با عده‏اى از رفقا بحث داشتیم تا آنکه مر حوم آقاى بروجردى - رحمة‏الله - به قم آمدند براى ترویج ایشان به درس ایشان رفتم و استفاده هم نمودم و از مدتها قبل از آمدن آقاى بروجردى عمده اشتغال به تدریس معقول و عرفان و سطوح عالیه اصول و فقه بود پس از آمدن ایشان به تقاضاى آقایان; مثل مرحوم آقاى مطهرى به تدریس خارج فقه مشغول شدم و از علوم عقلیه بازماندم و این اشتغال در طول اقامت قم و مدت اقامت نجف مستدام بود و پس از انتقال به پاریس از همه محروم و به امور دیگر اشتغال داشتم که تاکنون ادامه دارد. نام عیال اینجانب خدیجه ثقفى معروف به قدس ایران، متولد 1292 شمسى، صبیه حضرت آقاى  حاج میرزا محمد ثقفى طهرانى.

تاریخ ازدواج: 1308; فرزند اول: مصطفى، متولد: 1309 شمسى; 3 دختر در قید حیات با یک پسر، احمد متولد: 1324; دختران به ترتیب سن: صدیقه، فریده، فهیمه، سعیده و بعد از احمد، لطیفه; آخرین فرزند در حیات احمد.

پى‏نوشت:

× منظور آیت الله پسندیده مى‏باشند.

A

گفت وگو با دکتر فرهمند پور چگونه با محیط دانشگاه کنار بیا ییم

گفتگو با سرکار خانم دکتر فرهمندپور (استاد دانشگاه و عضو هیئت علمی دانشکده الهیات دانشگاه تهران) در خصوص کسب مهارت، به عنوان یکی از ملزومات ورود به دانشگاه و اهمیت آن تقدیم می گردد. به امید آنکه نظرات راهگشای استاد مورد توجه و عمل متولیان امر، خانواده ها و دانشجویان آینده قرارگیرد.
    
    باسمه تعالی
    -اجازه بدهید من کمی کلان و کلی تر به این مسئله بپردازم. یک بحث اساسی این است که تربیت موجود خانواده های ما چه مقدار با مهارت های مورد نیاز آنان در جریان زندگی شان تطبیق می کند؟ فرزند ما- از همان سال های خردسالی- قرار است وارد جامعه شود، به ساختار آموزش راه پیدا کند. قرار است در کوچه و خیابان از پس تعاملات اجتماعی متنوعی برآید، بزرگ تر که شد روابط اجتماعی معنادارتری را تجربه کند، به آینده اش -نه الزاماً آینده تحصیلی- فکر کند، بتواند نگاه منطقی و انسانی درستی به رابطه با جنس مخالف داشته باشد، تجربه موفق یک ازدواج را پشت سر بگذارد، همسر، پدر یا مادر خوبی باشد، شهروند مفید و عضو فعال جامعه اش باشد و خیلی نقش های متنوع دیگر. حالابه من بگویید فرزندان ما برای انجام چه مقدار از این وظایف، نقش ها و موقعیت ها آموزش می بینند و چه مقدار از آن ها را بدون آموزش و کسب آگاهانه مهارت و به صورت کاملاغریزی و از روی عادت ناخودآگاه انجام می دهند؟ البته منظور من الزاما آموزش رسمی مستقیم نیست، ما عمده آموزش های اجتماعی مان را با روش های غیرمستقیم می دهیم و می گیریم، منظور من این است که چه مقدار برای انتقال این دانستنی ها و مهارت ها به فرزندانمان- با هر شیوه مستقیم یاغیر مستقیمی- برنامه ریزی کرده ایم؟ جای خالی کدام مهارت را متوجه شده ایم و به فکر پر کردن آن جای خالی افتاده ایم؟ بسیاری از ما بلد نیستیم همسایه خوب، دوست خوب، شهروند خوب و حتی همسر یا والدین خوبی باشیم، اگر بلد شویم، یاد بگیریم و مهارت پیدا کنیم حتما جور دیگر عمل و زندگی خواهیم کرد. حالادر موضوع بحث ما یعنی دانشگاه هم مسئله همین است. دانشگاه یک محیط اجتماعی جدید و فراخ است که هر ساله هزاران جوان را در خود می پذیرد، اجازه بدهید بگویم در خود می بلعد. محیطی که کنار آمدن با آن از جنبه های مختلفی نیاز به مهارت دارد. اولایک محیط علمی است که روش فعالیت علمی در آن باید با شیوه درس خواندن سنتی در مدرسه و دبیرستان فرق داشته باشد. امروز شیوه های آموزشی ما در مقاطع دبستان و راهنمایی و متوسطه به دلایل مختلفی قابل نقد و نیازمند به تحول است و برای دستیابی به اهداف آموزشی و تربیتی همان مقاطع هم خوب جواب نمی دهد چه برسد به اینکه بخواهد در دانشگاه اعمال شود. دانشگاه اقتضائات خودش و طبعاً الزامات خودش را دارد. کسی که وارد دانشگاه می شود باید بتواند به سرعت، خودش را با این اقتضائات و الزامات تطبیق دهد، اما خیلی وقت ها این اتفاق نمی افتد و دانشجوی جدید الورود با همان نگاه و روش بچه مدرسه ای ها در این عرصه جدید عمل می کند و متاسفم که بگویم گاه با همین وضع هم جلو می رود و کسی هم مانع او نمی شود و ما می نشینیم و دنبال چرایی کم انگیزگی یا کم توفیقی بسیاری از دانشجوها یا کم توفیقی برخی برنامه ریزی های آموزشی مان می گردیم. مثلاروش آموزشی متکی و محدود به حافظه، در مدرسه هم باید بشدت مورد تجدیدنظر قرار بگیرد ولی می بینیم در خیلی از کلاس های دانشگاهی هم دارد اعمال می شود و موارد مشابه دیگر. پس یک جنبه ساختار علمی- آموزشی دانشگاه است که بچه ها باید برای آن آماده شوند.
    
    ¤ ایجاد این آمادگی که دیگر وظیفه خانواده ها نیست؟
    بله، منظور من بیان مهارت های مورد نیازی است که مورد غفلت قرار می گیرد، چه از طرف خانواده و چه از طرف بقیه نهادهای اجتماعی، آموزشی و تربیتی.
    یک ویژگی دیگر دانشگاه، استقلالی است که دانشگاه به دانشجو می بخشد و از او می طلبد. نظام آموزشی قبل از دانشگاه محلی بود که دانش آموز و والدینش را در کنار هم می خواست، می پذیرفت و پوشش می داد، اما اینجا دیگر دانشجو مستقل از خانواده می آید و استقلال را تجربه می کند. خودش تنهایی دیده و پذیرفته می شود. خودش باید گلیم خودش را از آب بکشد و روی پای خودش بایستد. ایجاد این مهارت و فراهم کردن فرصت های تمرین و تجربه آن، دیگر کار خانواده است. خیلی از خانواده ها از مستقل شدن بچه هایشان حتی در این سن هم می ترسند شاید چون می دانند آن ها را برای این وضعیت خوب آماده و مهیا نکرده اند. باور می کنید ما خیلی وقت ها با دانشجویی مواجهیم که خودش بیرون اتاق می ایستد و مادر یا پدرش برای تقاضای افزایش نمره به استاد مراجعه می کنند؟ یا حتی والدین بدون اطلاع دانشجو به سراغ استاد می آیند و درخواست نمره می کنند تا فرزندشان مشروط یا اخراج نشود؟ تداوم این اتکاء به دیگران می تواند واقعا برای یک جوان مخاطره آمیز باشد. توجه داشته باشید استقلال فقط در توان رفت و آمد به دانشگاه و منزل یا خرید و تهیه لوازم و وسایل مورد نیاز شخص نیست که فکر کنید به مرور ایجاد می شود و ضریب خطا و خطرش کم است. توان کنترل شخصی رفتار بدون نظارت بزرگترها، قدرت نه گفتن به پیشنهادهای نادرست، استفاده صحیح و ایمن از آزادی های جدید و خیلی موارد حساس دیگر همه ابعاد مختلف همین استقلال پذیری فرد است. این ضرورت کسب آمادگی برای زندگی مستقل، آزاد و ایمن، برای دانشجویان ساکن خوابگاه ها که حتی در خارج از ساعات آموزشی هم در کنار خانواده نیستند اهمیت و ضرورت و حساسیت بیشتری پیدا می کند و بخصوص برای دخترها که در غالب خانواده های ما، خانواده های سنتی از تجربه و فرصت تمرین کمتری برای استقلال برخوردارند مخاطره آمیزتر است. خانواده ها فکر می کنند مشکل خوابگاه رفتن بچه ها فقط زحمت پخت و پز و نظافت است که مجبورند تنهایی از عهده اش برآیند، البته متاسفانه این هم هست یعنی بسیاری از نوجوان ها و جوان های ما حتی برای انجام مستقل کارهای شخصی شان هم آماده نشده اند، ولی متاسفانه اصل مسئله این بچه ها ضعف مدیریت سفره و شکم و لباس نیست، ضعف مدیریت نیازها، مطالبات، رفتارها، دوستی ها، معاشرت ها، تفریحات، اوقات فراغت و خیلی چیزهای دیگر است که برای جوانی که تا دیروز گوشه اتاق نشسته و فقط تا کلاس کنکور رفته و آمده و کتاب هایش را زیر و رو کرده و تست زده و بارها و بارها کنکور آزمایشی داده و... خیلی کار سخت و محتملامخاطره آمیزی است. ما فقط کنکور دادن و قبول شدن را به بچه ها یاد می دهیم، آنها را در تست زدن ورزیده می کنیم، این بخش کوچکی از کار است.
    
    ¤ روابط بین افراد چطور؟
    یکی از مهم ترین ابعاد مسئله همین است و اجازه بدهید در این قسمت من بخصوص روی روابط جوانان تازه وارد به دانشگاه با جنس مخالف تاکید بیشتری بکنم. صرفنظر از برخی از جوانان و نوجوانان که پیش از ورود به دانشگاه تجربه برخورد نزدیک و معاشرت با جنس مخالف را داشته اند- که آن هم باز قابل بررسی است که چه مقدار اصولی و درست بوده و چه مقدار نسنجیده، غلط و مدیریت نشده- برای بسیاری از دانشجویان تازه وارد به دانشگاه بخصوص فرزندان خانواده های سنتی و شهرستانی و بویژه دختران، دانشگاه از نظر ایجاد زمینه تجربه مواجهه نزدیک و آزاد با جنس مخالف، عرصه جدیدی است. ورود به این عرصه جدید برای کسانی که آمادگی لازم را ندارند، می تواند مشکل زا باشد. داشتن تربیت دینی و اخلاقی عمیق، اعتماد به نفس و عزت نفس بالا، آگاهی، هوشیاری و درک بالای اجتماعی مانع آن می شود که جوانان بخصوص دختران، دچار وحشت، اضطراب و یا انزوا و افسردگی شوند، یا با ایجاد یک رابطه نادرست، دچار آسیب اخلاقی، عاطفی، اجتماعی و یا حداقل درسی گردند. قصد نگران کردن جامعه و خانواده ها را ندارم ولی به عنوان یک معلم و البته یک مادر، شرایط موجود را نمی پسندم. شما عمق و حساسیت مساله را به ویژه هنگام نزدیک شدن به دانشجویان دختر ساکن خوابگاه ها و درگیر شدن با متن مشکلات روحی، عاطفی و اخلاقی آن ها درک می کنید، فقدان مهارت هایی که به بعضی از آن ها اشاره کردم، به علاوه دوری کامل از خانواده که هم خلاهای عاطفی جدی را موجب می شود و هم آزادی- که اگر یاد نگرفته باشی درست آن را مدیریت کنی پیامدهای آن معلوم است- در مجموع، شرایط مطلوبی برای دختران دانشجوی خوابگاهی ما فراهم نکرده است.
    
    ¤ این تصویری که شما ارائه می کنید، عمومیت دارد؟
    قطعاً نه، و به این دلیل باید خدا را هم شکر کرد. ولی همین که عمومیت ندارد نشانه چیست؟ نشانه این است که این مشکلات، واقعیت تغییرناپذیر دانشگاه نیست، بلکه ناشی از فقدان آمادگی و توانمندی بعضی از جوانان برای ورود، مواجهه و زندگی در این موقعیت است و این یعنی ما می توانیم با ایجاد مقدماتی، تا حد بسیار بالایی جلوی این آسیب ها و مخاطرات را بگیریم.
    
    ¤ چطور؟ متولی این مساله کیست؟ یعنی در واقع چه کسی باید پاسخگو باشد؟
    در درجه اول خانواده و در مراحل بعد ساختار مدیریت و برنامه ریزی علمی و فرهنگی آموزش عالی و مدیریت های داخلی هر دانشگاه .
    
    ¤ سهم خانواده و جامعه را در این مساله یکسان می بینید؟
    - اینجا سهم خانواده را مهم تر می بینم، چون اصولاجامعه پذیر کردن جزء اولین و اساسی ترین وظایف خانواده است.
    خانواده باید متناسب با موقعیتی که فرزندش قرار است خودش را با آن تطبیق دهد، به او مهارت دهد؛ یعنی اگر فرزند قرار است در دبیرستان تک جنسیتی درس بخواند خانواده ها یک جور باید به او مهارت دهند و جامعه پذیرش کنند، اگر هم قرار است وارد محیط مختلط شود، نوعی دیگر به او مهارت دهند اما خانواده های ما این کار را بلد نیستند.
    ¤ دلیل این مساله این نیست که خانواده ها نسبت به محیط دانشگاه ناآگاه هستند؟ به نظر می رسد خانواده ها خودشان هم نمی دانند فرزندشان قرار است وارد چه محیطی بشود. تازه اگر هم بدانند شاید بلد نباشند او را آماده کنند.
    - درست است. ما متناسب با شکل گیری ساختارهای قانونی، دولتی و آموزشی، زیرساخت های فرهنگی مان را آماده نکرده ایم. درست مثل این که در شهری اتومبیل وارد شود و مردم پشت فرمان بنشینند بدون اینکه بلد باشند باید از آن چه استفاده ای بکنند.
    بیش از هفتاد سال از عمر دانشگاه در کشور ما گذشته ولی ما هنوز از جنبه های مختلف مثل انگیزه ورود یا کیفیت بهره برداری از امکانات و فرصت های فراهم آمده در این نهاد ارزشمند دچار مشکل هستیم. ضمن اینکه بسیاری از خانواده های ما نسبت به محیط های علمی- فرهنگی مثل دانشگاه، احساس نوعی خود کم بینی دارند. اگر خانواده ها نسبت به دانشگاه و فرزندان دانشگاه رفته شان آنقدر احساس خود کم بینی نداشته باشند و فرزندان والدین خود را بیش از این که الان قبول دارند، قبول داشته باشند، می شود امیدوار بود که اتفاق های بهتری بیفتد. مساله مهم دیگر اینکه همان طور که قبلاتاکید کردم برای بهتر و کارآمدتر زندگی کردن باید آموزش دید و مهارت کسب کرد. پدر و مادر خوب بودن غریزی و طبیعی و تجربی، حاصل نمی شود. جوان باید برای خوب و درست جوانی کردن تربیت شود و آموزش ببیند، خوب والدین هم باید برای خوب جوان داری و جوان آموزی کردن آموزش ببینند و مهارت به دست آورند. الان بحث من شیوه آموزش نیست که مستقیم باشد یا غیرمستقیم، رسانه این کار را انجام دهد یا مثلاً مساجد یا مدارس، بحث من فعلاً ضرورت ارتقاء سطح توانمندی های علمی، فرهنگی و تربیتی آحاد جامعه است، والدین و بعد بچه ها.
    ¤ خوب به بحث قبل برگردیم، مسئولیت اول متوجه خانواده بود و بعد ساختار آموزشی، در این بخش دوم چه می شود کرد؟
    درحال حاضر ما یک مقطع آموزشی داریم به نام پیش دانشگاهی. اصطلاح جالبی است. اما واقعاً آموزش های موجود در این مقطع چه به لحاظ محتوایی و چه به لحاظ روشی چه تفاوت جدی و اساسی با دوره های قبلی دارد که دانش آموزان گذرانده اند؟ به نظرم می شود برنامه ریزی کرد که برخی از اطلاعات لازم و مهارت های ضروری، در این دوره به دانش آموزان و حتی خانواده های آن ها داده شود، درحالی که می دانیم حداکثر اهتمام همه اعم از مدیران و معلمان و خانواده ها و خود بچه ها در این دوره، مصروف به توفیق در اصل ورود به دانشگاه است و نه هیچ چیز دیگر.
    سهل الوصول ترین راه حل دیگر این است که لااقل دانشگاه یک دوره آموزشی مقدماتی داشته باشد مثل کسی که می رود خارج از کشور و باید مدرک زبان بگیرد تا او را در دانشگاه ثبت نام کنند، فرد قبل از ورود به دانشگاه یک پیش دانشگاهی با این رویکرد بگذراند. متاسفانه دانشگاه هم این پیش دانشگاهی را پیش بینی نکرده و دانشجوی ورودی اش را به صرف این که در کنکور قبول شده پذیرش می کند. معمول است که برای ورودی های جدید اردوهایی برپا می شود. زمانی این اردوها چند روزه بودند، کم کم یک روزه شدند و گاهی هم نصف روزه. در بسیاری از دانشگاه ها همان نیم روز هم برگزار نمی شود. ضمن اینکه در اردوها تنها مقررات و ضوابط به بچه ها گوشزد می شود که قطعاً بخش کوچکی از مساله است. واقعاً باید به دانشجو، پیش آگهی های لازم برای ورود به دانشگاه داده شود. در طول دوران تحصیل هم باز برنامه ریزی های فرهنگی و تربیتی که از طرف بخش های مختلف فعال در این عرصه، عرضه و هدایت می شود، باید به مراتب جدی تر از این که الان هست مورد توجه قرار گیرد. نکته اساسی این است که امروز تنوع و جاذبه فعالیت های فرهنگی و تربیتی دانشگاه ها بسیار کم است و همین باعث می شود طیف محدودی از دانشجویان را پوشش دهد، دانشجویان علاقمند به فعالیت های فرهنگی جذب می شوند و گاهی هم خیلی استفاده می کنند ولی بسیاری از دانشجویان درسشان را می خوانند و کار خودشان را می کنند و شاید در طول تحصیل یک بار هم در متن یک برنامه فرهنگی و تربیتی قرار نگیرند.
    ¤ بخش های مختلف جامعه چگونه می توانند عرصه های مهارت آموزی را یاری نمایند؟
    - بخشهایی را باید رسانه ها پوشش دهند، چه رسانه های مکتوب مثل همین کار شما و چه رسانه های دیداری و شنیداری و مهم تر از همه رسانه ملی. باید در کنار انبوه برنامه های «چگونه درس خواندن و برنامه ریزی درسی کردن و تست زدن و قبول شدن در کنکور» به سایر ملزومات ورود به دانشگاه و ارتقاء فرهنگ دانشجو شدن هم بپردازند.
    در این زمینه خانواده، دانشگاه، رسانه و... باید با یک همت فراگیر و موثر اقدام کنند. نباید فرافکنی کرد. همه باید سهم خود را انجام دهند و نقش خود را به درستی ایفا نمایند. باید امیدوار بود و تلاش کرد.
    ¤ با تشکر فراوان از راهنماییهایتان و فرصتی که در اختیارمان قرار دادید.
    
    
    
 روزنامه کیهان، شماره 19460 به تاریخ 21/6/88، صفحه 12 (دانشگاه)

همه ی ما میدانیم که همه ی ادیان الهی یک چیز را به جهانیان می آموختند. و آن چیز یکتا پرستی بود.

این رو ما هم از لحاظ اعتقادی قبول داریم و هم از لحاظ عقلی

از لحاظ اعتقادی چون پیامبران و کتب دینی این را گفته اند...

 و از لحاظ عقلی قبول داریم چون میدانیم وقتی همه ی ادیان را یک شخص واحد به وجود بیاورد اهدافش هم مشترک است. پس وقتی خداوند تمام ادیان الهی را به وجود بیاورد هدفش هم مشترک است و آن رفتن به سوی کمال و یکتا پرستی است.

 حالا یک سوال

  اگر اهداف تمام ادیان الهی مشترک است , پس این همه اختلاف موجود در ادیان برای چیست؟

 چرا تمام ادیان با هم مشکل دارند؟ چرا با هم فرق میکنند؟

چرا تمام پیامبران دینی و الهی و تمام کسانی که میخواستند دین حق را به مردم بفهمانند مورد عذاب و شکنجه واقع شدند؟

 چرا ظالمان زمان حضرت عیسی به دنبال او بودند برای کشتنش؟ (و به اعتقاد مسیحیان به سلیب کشیده شد؟) اصلا چرا میخواسنتد او را بکشند؟

 چرا حضرت موسی انقدر رنج و عذاب کشید؟

چرا حضرت محمد با سختی زیاد و آزار اذیت زیاد توانست اسلام را به پا دارد؟

 و چرا هیچکس با کفار و ادیان ساختگی مبارزه نکرد؟و چرا کفار با هم مشکلی ندارند؟ و هیچیک از این ادیان مورد مخالفت صاحبان قدرت قرار نگرفتند؟

چرا همه ی پیروان ادیان الهی با هم در جنگ و ستیز هستند؟

 چرا در یک دین مثلا اسلام چندین فرقه و مذهب به وجود آمده؟

 این ها سوالاتی است که با آنان میشود به واحد بودن اهداف تمام ادیان الهی پی برد. و حق یا نا حق بودن دینی را تشخیص داد.

خوب حقیقت این است که همیشه یک خدا و یک پیام پشت تمام ادیان وجود دارد.

 و ما ضرورتا باید به دین موسی و عیسی و محمد ایمان داشته باشیم.

بیایید به تاریخ ادیان یکتا پرستی نگاهی بیندازیم تا بفهمیم آن ها چگونه مورد تحریف قرار گرفتند. 

با دین یهود و کتاب تورات شروع میکنیم. 

 پادشاهی یهودیان در مصر (نوادگان حضرت یعقوب و برادران حضرت یوسف) توسط چه کسانی نا بود شد؟ 

توسط بخت النصر! پادشاهی بابلیان یهودیان را در سرزمین یهود شکست دادند و حکومت پادشاهی آنان را متلاشی کردند. 

  و آنها را به عنوان برده به عراق و بابل بردند. و یهودیان از دین واقعی خدا جدا و محروم شدند. و تحت تاثیر حکومت دیکتاتوری و ستمگر بابلی ها قرار گرفتند.

 کتاب تلمود به دست چه کسانی نوشته شد؟

 کتاب تلمود به دست 70 خاخام که در بابل بودند نوشته شد. و اکنون این کتاب توسط قانون و کانون و مرکزی دین یهود میباشد.

 تلمود توسط بشر نوشته شده. آنها تورات را که از خدا بود ترک کردند و از تلمود پیروی کردند.و تلمود توسط خاخام هایی نوشته شده بود که تحت تاثیر حکومت بابل بودند.

 هدف از تلمود طرح های برای احاطه بر اورشلیم و معبد سلیمان بود. و آن اهداف به میزان زیادی به اهداف و اساس انجمن های مخفی وابسته و مقید بود.

 حالا یک سوال! چرا احاطه بر اورشلیم و معبد سلیمان؟ اصلا معبد سلیمان چیه؟ 

 معبد سلیمان خرافه و دروغ است. چیزی به نام معبد سلیمان وجود ندارد. 

  سلیمان کسی است که بنای مسجد را گذاشت و آن را در طول حکومتش توسعه داد. آنجا معبد نبود بلکه یک مسجد بود.

  پیامبر سلیمان مسجد الاقصی را در راه خدا توسعه داد.

 و با وجودی که تمام پیامبران آمدن پیامبران دیگر را بشارت دادند و آنها را تایید کردند ولی باز هم رهبران فاسد با حقیقت مبارزه کردند.

 بیایید آیه ی 110 سوره ی بقره را با هم بخوانیم: و هنگامی که فرستاده ای از سوی خدا به سراغشان آمد در حالی که با نشانه هایی که نزد آنها بود مطابقت داشت جمعی از آنها که دارای کتاب بودند کتاب را پشت سر انداختند. گویی اصلا از آن خبری ندارند.

  و قتی رسول الله آمد آنها نمیخواستند از او پیروی کنند. از چیزی پیروی کردند؟ از آنچه شیاطین در عصر سلیمان بر مردم خواندند پیروی میکردند.

 و شیاطین به مردم سحر و جادو می آموختند. ابلیس و شیاطین در عصر سلیمان ودر طول حکومت سلیمان به مردم سحر و جادو می آموختند.

اسدی در تفسیر این آیه می گوید: سلیمان فهمید که شیاطین به مردم سحر و جادو می آموزند. برای همین او تمامی دستورالعمل ها و کتابهایشان را جمع آوری کرد و آنها را از شیاطین و مردم گرفت.

 و قانونی گذاشت که هرکس سحر و جادو بیاموزد و یا انجام دهد یا آموزش دهد اعدام خواهد شد.

 او تمامی کتاب ها را جمع آوری و دفن کرد. میگویند در زیر تختش دفن کرد

حالا میشود فهمید که طرح های اصلی این نجمن های مخفی احیای معبد سلیمان و حفاری های نزدیک مسجدالاقصی برای دستیابی به گنج مدفون شده است.

 و آنها تا زمانی که به این هدف نرسند به هیچ وجه متوقف نمیشوند.

 به همین دلیل مسجد الاقصی را توتئه های بزرگی احاطه کرده است. و برای همین فلسطین مهمترین قسمت از توطئه های جهانی است.

 و باید آرام آرام برای ظهور قطعی دجال آماده شویم.

  بسیاری از ما حتی مسجد الاقصی واقعی را نمیشناسیم و این اصلا اتفاقی نیست.

 این مسجد الاقصی نیست!! این مسجد قبة الصخره است.

 ولی هر زمانی که در کشورهای مسلمان یا خاورمیانه از مسجدالاقصی نام برده میشود این تصویر نشان داده میشود.

 شما عمدا کنترل شده اید تا اینگونه فکر کنید, تا اگر زمانی مسجد ویران شد شما متوجه نشوید.

 وهمونطور که میدونید مسجد الاقصی در حال حفاری شدن و تخریب است. و ویرانی این مسجد یکی از اصلی ترین نشانه های ظهور مهدی (ع) است.

 خوب تا حدی با نفوذ نظام سلطه و فراماسونری در ادیان آشنا شدید و میتوانید فرق ادیان ساختگی و دینی را بفهمید.

حال ببینید نظریه های امروز در باره ی خدا , دین و انسان چیست. متوجه شیطانی بودن آن شده اید؟

1- خدایی وجود ندارد!  

2- خدا توهمی ارضا کننده توسط ذهن بشر است و از کمبود علم به وجود آمده!

3-شما خودتان یک خدا هستید.

 4-شما به واسطه ی هوشیاری و درکتان یک خالق هستید

5-شما از نسل میمون ها تکامل یافته اید (نظریه ی داروین)  

6-هر چه میخواهی انجام بده  

7- طبقه ی ممتاز دین را به عنوان ابزاری برای حکومت به وجود آورد

اگر شما یکی از موضوعات ذکر شده را قبول دارید در دام برنامه ای جهانی افتادید. برنامه ای که هدفش گمراه کردن شما از راه حقیقت است.

 با حذف خدا از زندگی شما این برنامه شما را به توجه و تمرکز روی لذات و منفعت های دنیوی میکشاند.

 آن زمان است که شما ابزاری هستید در دستان طبقه ی ممتاز.

 چون جهان دجال بر مبنای لذات و مصرف است.

به همین دلیل درس اول دین شیطان پرستی این است: هرچه میخواهی انجام بده.

 کمی در باره اش فکر کنید.